Voor elke serie die bekend wordt omdat ze zo goed zijn, is er wel één die berucht is omdat die zo slecht is. School Days, uit 2007, is er een uit die laatste categorie. Waar die serie nog het meest bekend om is, is dat de laatste aflevering niet zoals gepland is uitgezonden. Het werd toen vervangen met een video van landschappen. Het beeld van een varend schip met de tekst ‘Nice Boat’ midden in beeld is jaren blijven hangen in het culturele bewustzijn van anime fans. Heeft School Days meer te bieden dan dat of verdient het vergeten te worden?
De normale middelbare scholier Makoto Itou begint zijn jaargenote Kotonoha Katsura leuk te vinden. Zijn klasgenoot en vriendin Sekai Saionji helpt de twee om een connectie te maken. Met succes ook, want Makoto en Kotonoha beginnen een relatie. Maar Sekai laat weten Makoto ook leuk te vinden. Makoto staat daarmee voor een moeilijke keus…
Waarom kijk ik dit?
School Days maakt bepaald geen goede eerste indruk. Het is vanaf het begin duidelijk dat de productie, gedaan door animatie studio TNK, onder gemiddeld is. De animatie is erg stijf, met maar heel weinig beweging. Bovendien zijn de personages vaak off-model. Geen enkele aflevering bereikt een redelijk niveau, dus er is geen reden om School Days te kijken voor technische aspecten.
Op een meer artistiek niveau is School Days ook niet al te best. Romantische series moeten het vooral hebben van leuke personages, en de chemie tussen hen. Maar de personages zijn saai, en met zo’n beperkt animatiebudget kan ook geen chemie getoond worden. Je vraagt je dus af waarom je iets om Makoto, Kotonoha of Sekai zou moeten geven.
De eerste afleveringen gaan over niemand anders dan dit drietal, dus dat is een groot probleem. Makoto en Kotonoha beginnen beiden pas hun eerste relatie, en ze weten allebei niet goed wat ze ervan moeten verwachten. Bovendien wilt Makoto veel sneller gaan in de relatie dan Kotonoha. Aan Sekai de taak om dit alles in goede banen te leiden. Dat soort situatie is gewoon niet interessant voor iedereen die ouder is dan veertien jaar (een leeftijd die ik zelf al lang gepasseerd ben).
…Oh, daarom. Juist ja.
Hoe saai die eerste afleveringen ook zijn, vanaf aflevering vier verandert er wel iets. Omdat Makoto niet weet hoe hij een juiste sfeer voor intimiteit moet creëren, besluit Sekai dat hij met haar mag “oefenen”. Dit is duidelijk een slechte beslissing, en het leidt ertoe dat Makoto vreemd gaat met Sekai. Makoto blijft zeggen dat hij Sekai leuker vind dan Kotonoha, maar hij weigert het uit te maken.
Schijnbaar vind Makoto zijn gedrag totaal oké. Omdat Kotonoha niet voor zichzelf durft op te komen, wordt zijn gedrag steeds slechter. Door de rest van de serie heen gaat Makoto steeds vaker vreemd. Daarbij vermijdt hij elke verantwoordelijkheid, zelfs áls hij op het matje wordt geroepen. Eindelijk ontwikkelt Makoto een persoonlijkheid, maar het is een heel slechte persoonlijkheid. Het wordt moeilijk om hem niet te haten.
Hoewel Makoto verreweg het minst sympathiek is, zijn de andere personages niet veel beter. Een aantal personages zijn er alleen om Kotonoha te pesten, terwijl zij nog steeds niet voor zichzelf op komt. Verder doet bijna iedereen wat ze zelf willen, zonder na te denken om de mensen om hen heen. Het is daarom moeilijk om medelijden te hebben met wie dan ook, zelfs als de meest verschrikkelijke dingen met hun gebeuren.
Dit alles zou te vergeven zijn als School Days een punt had. Als het op de een of andere manier een boodschap gaf, zoals bijvoorbeeld Clannad dat doet. Maar dat is niet waarom School Days bestaat. Alles in deze serie gebeurt voor maximale drama, om te choqueren. Maar wanneer je niet om de personages geeft, is zelfs die moeite voor niets. School Days maakt de kijkers alleen maar kwaad.
Origine
School Days was origineel geen anime, maar een visuele roman. Voor wie die term niet kent, dat is een videospel waarbij je het verhaal kan beïnvloeden met je keuzes. Het spel had meer dan 20 verschillende eindes, en toch lijkt de anime een nieuwe te hebben. Voor dat nieuwe einde lijken de schrijvers elementen uit verschillende slechte eindes bij elkaar gevoegd te hebben.
De muziek van de anime lijkt ook rechtstreeks uit het spel te komen. Voor de tijd klinkt de muziek niet slecht vanuit een productie standpunt. Maar wat compositie betreft heeft School Days geen geweldige soundtrack. Het klinkt allemaal niet erg geïnspireerd.
Voor een romantische serie is School Days ontzettend gemeen. Het gros van de personages gedraagt zich egoïstisch, onsympathiek en ronduit dom. Daarmee valt er niet veel plezier uit deze serie te halen. Misschien is School Days alleen aan te raden voor degenen die willen zien hoe slecht het eindigt met deze afgrijselijke personages. Maar de meeste mensen kunnen maar beter ver weg blijven.
School Days is te bekijken op Viewster.
Wil je iets kwijt?