Voordat ik voor Animeazing schreef, hield ik een eigen blog bij. Op die blog deed ik ongeveer hetzelfde als hier: voornamelijk anime recensies met af en toe een uitstapje naar een breder soort opinie artikel. Één van mijn recensies op die blog ging over het eerste seizoen van de recente serie Rewrite. Ik concludeerde daarin dat de serie een slechte imitatie was van het soort verhalen waar Jun Maeda (Clannad, Air, Charlotte) bekend mee is geworden. Ondertussen is ook het tweede seizoen van de serie uitgekomen, en dus verdient het een tweede kans. Verdient Rewrite meer dan ik in mijn vorige recensie toegaf?
Wat we zagen in het eerste seizoen van Rewrite blijkt een gefaalde tijdlijn te zijn. In dit soort tijdlijn wordt de wereld vernietigd door Kagari, een mysterieus en supernatuurlijk meisje die ook wel de “Sleutel” wordt genoemd. Haar redenen om de wereld te vernietigen zijn talloos, maar in het algemeen komt het erop neer dat Kagari besluit dat de mensheid het niet waard is om te worden gered . Hoofdpersonage Kotarou heeft vele herinneringen overgehouden van alle gefaalde tijdlijnen. Kotarou kende Kagari in verschillende tijdlijnen , en heeft daarom een speciale band met Kagari. Daaruit komt zijn motivatie om Kagari de intrinsieke waarde van de mens te laten zien, en daarmee misschien wel een ideale wereld te creëren.
Vooruitgang in productie
Laat me deze recensie beginnen met een aantal complimenten. In mijn eerste recensie was ik totaal niet onder de indruk van de productie van deze serie. De animatie was vaak ongelooflijk lelijk, de muziek klonk te zeer als een goedkoop gemaakt videospel…. het was niet goed. Toen ik de eerste openingssequentie van dit seizoen zag, was ik daadwerkelijk verbaasd. De animatie is simpel maar effectief, en werkt goed samen met de muziek. Deze sequentie alleen gaf me meer gevoelens dan het eerste seizoen in zijn geheel en in de rest van de serie van zijn meer voorbeelden van goede animatie en muziek te vinden.
Toch kan ik niet zo positief blijven. De animatie en muziek is namelijk niet overal verbeterd. Vaak is het nog steeds zo slecht als het eerst was. Als het al minder opvalt, komt dat vooral door gewenning. Maar de ontzettend lelijke en gelimiteerde 3D geanimeerde monsters zijn niet te missen. Laat in het seizoen is er zelfs een pratend monster, wiens mond niet eens geanimeerd is! Hij praat dus met zijn mond constant gesloten. En ook van 2D animatie en muziek zijn instanties te vinden die lui en goedkoop overkomen.
Moeilijk te beschrijven verhaal
Het verhaal kan ik op ongeveer dezelfde manier beschrijven. Er zijn momenten die ongetwijfeld een emotionele reactie geven (in tegenstelling tot het eerste seizoen), maar die zijn te vinden tussen een heleboel totaal incompetente momenten. Laat me dat uitleggen.
De eerste drie aflevering van het nieuwe seizoen focussen op één route van de originele visuele roman. Hierin staat de liefde tussen Kotarou en Kagari, opgebouwd in meerdere gefaalde tijdlijnen, centraal. In het eerste seizoen was het bijna onmogelijk om in de liefde te geloven, maar hier niet. Ik kan me voorstellen dat hun gedeelde ervaringen en de eenzaamheid van hun situatie hen dichter bij elkaar brengt. Daarom was ik meegesleept in de emotie die verbeeld werd.
De liefde tussen Kotarou en Kagari versterkt hun motivatie om de wereld te redden, en daar begint de rest van het verhaal. En hier wordt het vreemd. Veel personages zijn veel jonger dan ze in het eerste seizoen waren. Dit wordt nooit uitgelegd. Bovendien hebben sommige personages, inclusief Kotarou zelf, veranderde achtergronden. Dat wordt nooit uitgelegd. Terwijl je je afvraagt hoe dit alles kan gebeuren, is er geen tijd om op de afgebeelde emoties te letten.
Net als het vorige seizoen is een heleboel melodrama te vinden. Melodrama is niet per se slecht, maar het brengt een moeilijke balanceer act met zich mee. Het publiek moet mee kunnen leven met de personages, terwijl ze zich bewust zijn van de belachelijke gebeurtenissen in het verhaal. In aflevering vier lukt deze balanceer act! Deze aflevering lokt bewust emotie uit, terwijl onnodig wrede dingen gebeuren in het verhaal. Maar vanaf daar wordt het snel minder. Veel nieuwe personages worden voorgesteld, en er is weinig reden om iets voor hen te voelen. De gebeurtenissen rond hen zijn dus ronduit saai. Hopelijk was het beter in het originele spel!
Conclusie
Er zijn dus goede aspecten te vinden. Boven alles kan ik waarderen dat het verhaal in dit seizoen een totaal eigen richting opgaat, en niet steevast de ideeën van Maeda meer aan het kopiëren is. Maar de goede momenten zijn nog vaak begraven onder veel slechte uitvoering. Rewrite heeft namelijk nog steeds een heleboel problemen, van luie animatie tot onsuccesvolle melodrama. Daarom kan ik de serie toch alleen maar aanraden voor de Rewrite completionisten en allergrootste fans.
Rewrite is gratis te bekijken op daisuki.
Wil je iets kwijt?