Ooit was het een kleine niche, maar de laatste jaren is de populariteit van anime en manga over gokken flink toegenomen. Er zijn nog steeds niet heel veel van dat soort series, maar veel anime fans weten nu bijvoorbeeld wat Kakegurui is. Zoiets was moeilijk voor te stellen in 2007, het jaar dat Kaiji: Ultimate Survivor uitkwam. Maar deze serie lijkt dingen langzaam aan veranderd te hebben voor gokanime en –manga. Dankzij de cultstatus van Kaiji hebben we nu de komedie spinoff Mr. TONEGAWA Middle Management Blues, waar deze recensie over gaat.
Mr. TONEGAWA Middle Management Blues vertelt het kleine, kleine verhaal van de manager Tonegawa. Hij is op één na belangrijkste persoon van Teiai, een groot bedrijf in de financiële sector. Als manager heeft Tonegawa te maken met de stokoude en uiterst gemene CEO Hyōdō en de gewone werklui (die overigens allemaal op elkaar lijken). Daarbovenop krijgt Tonegawa ook te maken met de vele veranderingen van het moderne zakenleven. Weet hij zich staande te houden in al deze chaos?
Epische strijden in een kantoor
Allereerst moet gezegd worden dat de toon van TONEGAWA totaal anders is dan die van Kaiji. Kaiji neemt zichzelf heel serieus als een serie over gokken, terwijl TONEGAWA juist een komedie is. De enige overeenkomsten van de series zijn de vreemde tekenstijl, een paar bekende personages en een aantal verwijzingen naar de originele serie als ( totaal misplaatste!) fanservice. Een nieuwkomer zou best door deze elementen heen kunnen kijken om te genieten van de serie. Je hoeft namelijk niet het verhaal van Kaiji te kennen.
Misschien is het beter om TONEGAWA te vergelijken met The Office, de bekende live-action komedie serie. TONEGAWA is namelijk een kantoor komedie, waarin personen elkaar proberen af te troeven met Powerpoint, de hielen van de baas likken en dominantie proberen te vertonen. Het is voor zo’n serie een logische keus om zich bezig te houden met alledaagse zaken. Dus beeldt de serie dagelijkse beslommeringen af alsof het epische strijden zijn. Dat is dan ook de bron van de meeste humor van de serie.
In de tweede helft wordt het wel iets moeilijk voor een nieuwkomer om alles te begrijpen. Dat heeft te maken met een plotselinge tweede hoofdpersoon, Ōtsuki, die je misschien kent van Kaiji’s tweede seizoen. Hij werkt in een strafkamp van Teiai als hoofdman. Dankzij extra inkomsten die hij krijgt kan hij regelmatig vakanties nemen, en wij zien hoe hij die tijd besteed. Ōtsuki gedraagt zich tijdens die vakanties extreem neerbuigend naar anderen en probeert nieuwe bronnen van inkomsten te vinden. Over het algemeen zijn de afleveringen over hem minder leuk, waardoor de tweede helft als geheel minder goed is dan de eerste.
De voicecast zorgt voor humor
De regie van de serie is in handen van Keiichiro Kawaguchi. Hij heeft behoorlijk wat ervaring als regisseur, en komedie is hem zeker niet vreemd. Hij heeft bijvoorbeeld ook Hayate the Combat Butler, Sket Dance, Please Tell Me! Galko-chan en meerdere seizoenen van Minami-ke geregisseerd. Kawaguchi is het soort regisseur die zijn werk heel vakbewaam maar onopvallend doet. Geen stijlpunten dus, maar wel solide werk.
Als één element opvalt is het de voicecast, maar waarschijnlijk op een andere manier dan je zou verwachten. Hij zijn namelijk geen bekende namen waardoor de voicecast opvalt, maar door de performance van de verteller en zelfs vreemde bijrollen. De verteller is Jay Kabira, een half-Amerikaanse-half-Japanse acteur. Hij weet als verteller veel grappen kracht bij te zetten met humoristich gebruik van Engels en weet vol passie over de meest banale dingen te vertellen. Verder brengt TONEGAWA de zawa-zawa-geluidseffecten van Kaiji terug, met een grappige twist. Alle acteurs die de zawa’s inspreken hebben namelijk zelf ‘zawa’ in hun naam, zoals Airi Ozawa en Yu Serizawa.
De soundtrack is dan weer erg typisch voor een komedie. Er zijn een aantal spannende tracks die niet zouden misstaan in Kaiji, maar de rest is nogal easy-going. De opening en afsluiting moeten wel genoemd worden, zowel Gesu no Kiwami Otome en Pistol Takehara leveren verrassend sterke liedjes.
De verwijzingen naar Kaiji zijn onnodig, en de Ōtsuki-afleveringen zijn overwegend zwak, maar Mr. TONEGAWA Middle Management Blues werkt als het focust op de werkplaats. In zo’n omgeving lijken kleine problemen al vaak heel groot, wat de onzinnige situaties herkenbaar maakt. Fans van Kaiji zullen er meer uit halen dan volledige nieuwkomers, maar er zijn genoeg universele grappen om ook hun tevreden te houden.
Mr. TONEGAWA Middle Management Blues is gratis te zien op crunchyroll.
Wil je iets kwijt?