INU-OH was een filmervaring niet snel zal vergeten. Het is een anime en rockconcert in één. De film is voorlopig het laatste werk van Yuasa Masaaki. In Japan kwam deze film in 2021 uit, maar is vanaf 16 maart eindelijk bij ons in de bioscoop te zien.
“Je moet de film puur ervaren als een concert”
Het zijn de woorden van regisseur Yuasa Masaaki. Met de film stelt hij voor dat mensen in het verleden net zo uit hun dak konden gaan bij entertainment als wij nu. Het is een bijzonder verhaal over de partnerschap tussen een blinde Biwa speler en de excentrieke danser INU-OH.
De film draaide op zaterdag 28 januari in zaal 1 van Cinerama in Rotterdam tijdens IFFR 2023. Een schitterende zaal waar je binnenkomt via de cabine waar in het verleden de analoge filmprojector stond. Een toepasselijke setting om een film te zien waarin de verleden en moderne tijd in elkaar smelten.
Ontstaan van het Noh theater
INU-OH speelt zich af in het middeleeuwse Japan. De Heike Monogatari wordt door blinde Biwa priesters gezongen. Waarschijnlijk was het een Biwa priester die het verhaal voor het eerst opschreef. Dat verhaal is een van de belangrijkste Japanse middeleeuwse teksten, dat veel invloed heeft gehad op de algehele Japanse literatuur en cultuur. Er zijn verschillende boeken en films op gebaseerd. En het Japans theater, zoals Noh kent ook versies van de Heike Monogari.
De Noh vindt zijn oorsprong in sarugaku, een dansvorm die je in de film zult zien. “Apen muziek” is de vertaling van deze term. Het waren komische dansvoorstelling.
Gedurende de 13e eeuw werden woorden, poses, muziek en programma combinaties gestandaardiseerd. Ook stond het gilde (za) systeem, waarnaar alle huidige Noh-scholen te traceren zijn.
Het zouden Kan’ami Kiyotsugu en zijn zoon Zeami Motokiyo die verschillende kunstvormen herinterpreteren. Hun stijl was duidelijk anders dan die van voorgangers, dat de huidige vorm van het Noh-theater heeft bepaald.
Waar gaat INU-OH over?
Ongeveer in die periode begeven we ons als we kijken naar INU-OH. Het verhaal volgt de jonge Biwa speler Tomona. Zijn familie zoekt en vindt de ‘Kusanagi no Tsurugi’. Dat is één van de drie heilige schatten van Japan. De andere twee zijn de spiegel Yata no kagami en het juweel Kokyo.
Wanneer zijn vader de Kusanagi uit de schede trekt, wordt hij door de immense kracht van het zwaard gedood en raakt Tomona blind. Tomona gaat op een jarenlange reis om uit te vinden wat er die dag precies gebeurd is terwijl de geest van zijn vader hem vergezelt.
Onderweg komt hij een gezelschap van blinde Biwa spelers tegen. Eén van de priesters wordt zijn mentor die hem leert op de biwa te spelen. Tomona is talentvol en krijgt een nieuwe naam: Tomoichi.
Wanneer hij zijn reis vervolgt, leert hij Inu-Oh kennen. Inu-Oh heeft een misvormd lichaam dat afgedekt is met kleding, en een masker verbergt zijn gezicht. Het tweetal maakt vriendschap dankzij muziek en dans.
Rockconcert, musical en spektakel.
Het verhaal vond ik niet echt diep, en daardoor vond ik de film makkelijker te volgen dan voorgaande titels van Yuasa. Ook visueel is de film makkelijker te doorgronden. Je ziet de wereld regelmatig door de ogen van Tomona. De film laat zien hoe een blinde de wereld ‘ziet’, door middel van de geluiden om hem heen.
Het was de bedoeling van Yuasa om de 14 eeuw zo authentiek mogelijk weer te geven, maar hij heeft ook veel nagedacht over hoe mensen zoals Tomona of Inu-Oh in die wereld geleefd zouden hebben. Je kunt aan de film zien dat hij zich hier goed in verdiept heeft.
Inu-Oh, de naamgever van de film, vond ik ook een innemend personage. Hij is qua karakter het tegenovergestelde van Tomona. Een stuiterbal van energie, maar met pure intenties. Hij heeft geen twijfels, maar gaat voor die ene droom: dansen, zingen en een normaal lichaam krijgen.
Valt verandering tegen te houden?
Hoewel de personages in de hoofdrol een bepaalde lichamelijke beperking hebben, is ‘beperking’ geen toepasselijk woord in deze. Deze eigenschappen spelen eigenlijk geen rol in de thema’s van de film. Nou ja, misschien een beetje, maar de personages laten zich niet tegenhouden hierdoor.
In zijn interview met Animeazing vertelt Yuasa dat hij het belangrijk vindt om niet altijd hetzelfde te doen. Hij wil continu innoveren en mensen te inspireren om gewoon te genieten van zijn films.
De film werkt langzaam naar een spektakel, dat eigenlijk niet valt uit te leggen. Het beste is als je dit zelf ziet en je laat meevoeren door INU-OH. Je moet de beelden in je opnemen met een open blik.
Zouden mensen in de 14e eeuw ook hebben gebreakdancet?
Dit was het weer!
Lees je graag anime recensies? Hier staan alle recensies van deze website in één groot overzicht.
Wil je iets kwijt?