Grimgar of Ashes and Illusions is de zoveelste ‘gevangen in een game’ anime serie. Het is er wel één die hoge ogen gooit met de tekenstijl. De schilderachtige achtergronden en heldere kleuren maken indruk, maar kan de serie aan de hoge verwachtingen voldoen? Je leest het in dit review.
Grimgar of Fantasy and Ash. Grimgar: Ashes and Illusions. Grimgar of Ash and Illusions.
De Engelse titel van deze anime kent allerlei verschillende vormen. Toen ik deze recensie voor het eerst schreef was het de eerste. Netflix hanteert de middelste. Ik ga maar voor de afgekorte versie: Grimgar. Verder… veel leesplezier gewenst XD
Een fantasy wereld zoals ieder ander?
Je weet hoe het is als je begint aan een nieuw spel. Dan heb je al moeite om de zwakste monsters te verslaan. Maar op den duur word je sterker en lukt het om bijvoorbeeld de goblins sneller te verslaan. Maar wat nou als dit geen spel was?
Haruhiro, Manato, Ranta, Moguzo, Yume en Shihoru worden wakker in de fantasiewereld Grimgar, zonder enige herinnering aan waar ze ooit vandaan kwamen. Het is een typisch begin van een anime met een thema dat de laatste jaren een trend is: ‘gevangen in een spelwereld’. Sword Art Online en Log Horizon zijn twee populaire voorgangers. Deze hebben geleid tot allerlei verschillende series met een vergelijkbaar thema.
Met Grimgar of Ash and Illusion kwam er nog een bij. En tegenwoordig staat deze anime ook op Netflix.
LET OP: ik kan spoilers over het begin van de serie niet vermijden.
Alsof een aquarelschilderij tot leven komt.
De anime met de Japanse titel ‘Hai to Gensou no Grimgar‘ is gebaseerd op een light novel door Ao Jyumonji. De serie is geproduceerd door A-1 Pictures onder leiding van regisseur Ryousuke Nakamura. Ik weet niet waar ze alle staff voor deze serie vandaan hebben gehaald, maar de achtergrond tekeningen vond ik schitterend. De setting leek wel op een aquarelschilderij.
Grimgar begint met Haruhiro en de vijf anderen die een party moeten vormen. Alle sterke spelers hebben al een team gemaakt en zij zijn overgebleven. Ze krijgen te horen dat ze, als ze willen overleven, ze zich aan moeten sluiten bij de ‘Reserve eenheid’. Maar dat gaat niet zomaar. Eerst moeten ze een bepaald bedrag betalen. Maar je kan alleen aan geld komen dankzij drops van monsters. Hoe moet dat als het doden van één goblin zo moeilijk is?
Niet alleen fysiek is het een uitdaging. Sommige hebben er moeite mee dat ze überhaupt iets moeten doden. Wanneer Manato, de leider van de groep, gedood wordt, is de tragedie compleet. De eerste drie spannende afleveringen van Grimgar zetten overduidelijk een bepaalde toon. Verrassend is wel dat de afleveringen die volgen minder spannend zijn, maar focussen op het rouwproces van de personages. Dit verwacht je niet in een actie-fantasie serie zoals dit en is misschien niet leuk voor iedereen. Maar ik vond het heel interessant.
Hoe moet het nu verder met dit vreselijk verdeelde en getergde team?
Sterker wordt je niet in één dag
Grimgar neemt de tijd voor dat rouwproces van de personages. Heel veel tijd, waardoor ik de eerste helft van de serie ook wel langdradig vond. Het feit dat ze mooie soundtracks gebruikten en de schitterende setting lieten zien, maakt in mijn ogen wel veel goed. Het is sfeervol en ontroerend.
Dan zou je denken dat de introductie van een nieuwe healer een ommezwaai betekent voor het team. En voor het verhaal – dat er wat meer tempo in zou komen. Helaas komt verandering niet in één keer. Het team is amper een team te noemen. Hun samenwerking laat nogal te wensen over. Met name Ranta, die met zijn brutale mond nogal gemene opmerkingen kan maken. Hij haalt het bloed onder je nagels vandaan. Toch is hij één van de interessantste personages in de serie. Kennelijk kan hij wel het geduld opbrengen om te gaan vissen.
Het hoofdpersonage Haru is in tegenstelling tot hem een stuk vriendelijker, maar ook wat gewoontjes. Zijn onzekerheid wordt hoe langer ook hoe vervelender, omdat hij zo niet bepaald de kwaliteiten van een leider uitstraalt. Pas in de laatste paar afleveringen komt de spanning en actie weer terug. Het is wel leuk om subtiele veranderingen te zin in de houding van de personages te zien. De ontwikkeling van de personages is in de serie wat traag, maar het loont om de serie helemaal uit te kijken. Sterker wordt je niet ineens.
Zwakke komedie
Een ander kritiekpunt vind ik de komedie. Die is wel aanwezig, maar heel vaak komt die op hele misplaatste momenten. Soms zelfs ietwat sexistisch, wat niet echt pas in de vrij serieuze toon van het verhaal. De komedie brengt niet echt de ontspanning die nodig is, maar vooral irritaties. Dat is jammer, want het had de serie zeker kunnen verrijken.
Elkaar leren vertrouwen
Ondanks enkele kritiekpunten, vond ik Grimgar of Ash and Illusion een leuke serie. Het brengt een andere visie op het fantasie- en gamegenre, en kijkt meer naar het psychologische effect van de drama’s die de personages moeten meemaken. Ze beginnen als zwakke eenlingen, maar eindigen als één hecht team. Als er één ding is dat deze anime serie je bijbrengt, is dat het tijd kost om elkaar te leren vertrouwen. Vertrouwen dat heel hard nodig is om de wereld van Grimgar te overlijden.
De langzame opbouw van het verhaal en realistische blik op de emoties en gevechten, werpt zijn vruchten af op het einde. En hoe! Ik vond het een erg mooie, boeiende serie. Soms wat langdradig, maar meestal heel interessant. In deze anime gaat het niet over wie de sterkste of de beste is, maar over hoe je leert samen te werken om in barre omstandigheden te overleven.
En dat valt echt niet mee.
TLDR
[wp-review]
Wil je iets kwijt?