Als je van plan bent om Food Wars na dit anime review te kijken, kun je dat beter niet op een lege maag doen. Voedsel in anime ziet er altijd al fantastisch uit, maar dit is ongetwijfeld één van de smaakvolste series die je ooit zult zien. Dit Master Chef in animatievorm. Zo zou je deze serie kunnen noemen. Echter, in deze serie is eten niet het enige waar je het warm van krijgt. Kan jij deze anime aan?
Souma Yukihira is de zoon van een gastronomisch restaurant eigenaar. Hij doet het liefst niets anders dan zijn vader helpen in het restaurant. Zijn vader heeft hem de fijnste kneepjes van het vak geleerd. Hij zal zijn vader ongetwijfeld ooit opvolgen. Maar… zonder waarschuwing vooraf sluit pa Yukihira de deuren van het restaurant. Hij laat Souma verbouwereerd achter met de opdracht (of is het een bevel) om naar de Tootsuki Culinairy Academy te gaan.
Tootsuki Culinairy Academy is een elite school voor chefkoks en -kokkinnen in wording. Slechts 10 procent van de studenten gaat met een diploma naar huis. En niemand verwacht dat een ‘gewone’ jongen zoals Souma daar bij zal zitten. Het zelfvertrouwen van Souma is niet onterecht. Van de gerechten die hij serveert ga je uit je kleren. Soms letterlijk…
De hitte in Food Wars komt niet alleen van het fornuis.
Food Wars ofwel Shokugeki no Souma in het Japans, is gebaseerd op een ecchi shounen manga met dezelfde naam. Ecchi is nou niet mijn favoriete genre. Meestal valt het uiteindelijk wel mee, maar er zijn er bij die tegen de pornografie aan leunen. Dat hoeft voor mij niet. Alleen als het verhaal goed is, wil ik het proberen.
Het eerste seizoen werd vorig jaar uitgezonden. Bij het zien van de eerste afleveringen moest ik even slikken. ‘Het zal toch niet alleen dáár om draaien?’, dacht ik toen. Gelukkig wordt dat snel bijzaak zodra de shokugeki’s (kookwedstrijden) losbarsten. Souma is niet de enige die kan koken. Soms is de spanning echt om te snijden *pun intended*.
J.C. Staff op zijn best.
De kwaliteit van animatie in Food Wars is geweldig. J.C.Staff vind ik vaak een middenmoter als het daarom gaat, met her en der een uitschieter. Dat terwijl het een grote vis in de vijver is. Dít is de studio op zijn best. Ik heb niets gezien om over te kunnen klagen.
Nog mooier vind ik de intro’s en outro’s. Niet alleen de muziek is passend, maar ook de animatie. Vooral de eerste outro. En is het gek dat ik de naaktheid in dat geval helemaal niet erg vond? Ehh…ja, waar heb ik het over, hè?
Veel personages, te weinig tijd?
Eén van de mindere elementen in deze serie vind ik dan toch de personages. Ondanks dat de achtergrond van een aantal van de andere personages verteld wordt, is het alleen Souma die echt uitblinkt. Zijn ‘ik doe gewoon mijn ding, lekker puh!’ persoonlijkheid vind ik geweldig. Hij heeft het ook wel nodig op zo’n helse school. Souma zorgt geheid voor de grootste lol.
Ik heb helaas de manga niet gelezen om een vergelijking te kunnen maken, maar in mijn ogen waren alle andere personages qua karakter niet zo heel bijzonder. Ze zijn heel even belangrijk voor één of twee afleveringen, maar daarna is snel de volgende aan de beurt. Vooral het tweede seizoen heeft hier last van. Misschien is er niet genoeg tijd om dat beter uit te werken?
Conclusie: pas op, je scherm is niet eetbaar.
Ondanks dat ik de personages in Food Wars matig vind uitgewerkt, is het in zijn geheel een zeer vermakelijke anime. Er is een goed balans tussen humor, komedie en de ontwikkeling van het verhaal. De gerechten zien er zo verrukkelijk uit dat je zelf “ahhh!” gaat roepen tijdens het kijken. De ecchi valt dan niet eens meer op.
Food Wars is een unieke anime. Ik heb nog nooit eerder een programma gezien dat van kookwedstrijden een spannende én erotische beleving maakt. Food porn. Ik heb er geen spijt van gehad!
Het eerste en tweede seizoen van Food Wars is te zien op Crunchyroll.
Wil je iets kwijt?