Niet eerder kwamen er zo veel anime uit als in de jaren na het millennium. Je kent ze vast wel. Death Note, Code Geass, Chobitz of één van de Ghibli films zoals Spirited Away. In dit laatste deel van de ‘100 jaar anime’ blogreeks, neem ik de anime in de zeroes onder de loep. Lees snel verder!
De ‘zeroes’ worden ze genoemd. De jaren van 2000 tot 2010. Dat klinkt allemaal nog niet zo lang geleden, maar in de vaart waarin technologie zich ontwikkelt is dat al een grijs verleden. De piek van de anime ‘boom’ werd in 2006 bereikt, maar de markt rolde daarna de afgrond in. Of niet?
Voordat ik begin over de serieuze ontwikkelingen in die periode, begin ik met een persoonlijke anekdote over het moment dat ik anime ontdekte.
Spoiler: aan het einde van dit blog vind je nog een lijst met nostalgische intro’s!
Eerdere 100 Jaar Anime blogs:
- Wat is de eerste anime ooit?
- Wat is de eerste anime studio van Japan?
- Hakujaden: de eerste anime in kleur
- Anime vanaf 1960. Rankin, Bass en de Japanse animators
- Osamu Tezuka en zijn Astro Boy – de uitvinder van anime
- Star of the Giants en Mazinger Z – de eerste sport en mecha anime series
- Herinner jij de anime nog uit de jaren 80?
- Anime in de jaren 90 – Akira en Pokémon veroveren de wereld
Mijn eerste anime series.
Het eerste seizoen, Pokémon: Indigo League, was vanaf 1999 op de Nederlandse televisie te zien op FoxKids. Sindsdien was Pokémon niet meer van de buis weg te slaan. Ik had geen gameboy, maar wel een verzameling Pokémon kaarten en -flippo’s waar ik nog trots op ben. Onlangs vond ik ze terug.
Voor het meisje dat ik 17 jaar geleden nog was, was Pokémon één van de vele tekenfilmseries die Fox Kids te bieden had destijds. Maar één van mijn favorieten. Daarnaast keek ik naar Yu-Gi-Oh!, Dragon Ball Z en mijn favoriet Digimon.
Ik wist nog niet waarom, maar iets in die series trok mij aan.
Mijn interesse in die series bleef toen ik naar de middelbare school ging. Ik wist toen nog niet wat anime was, maar ik zag wel iets dat ze met elkaar gemeen hadden en dát trok mij kennelijk naar die specifieke series. Ook al wist ik niet wat dat precies was.
Ondertussen had ik geen vrienden op school. Ik ging niet uit, dus ik bracht veel tijd door achter de computer. Met de komst van internet en de ontdekking van een site genaamd Clubs.nl, begon ik de wereld wijde web te ontdekken. Zo keek ik series – die inmiddels langzaam van de tv verdwenen- online via websites waar alle afleveringen stonden van bijvoorbeeld Yu-Gi-Oh! en Digimon.
Wolf’s Rain: mijn introductie tot ‘anime’
Hier spreek ik over een periode van 2001 tot 2005 of zo. Ik begon mee te doen aan forum role-playing-games (RPG) waarbij het gewoon was om manga plaatjes te gebruiken voor je personages. Het was ergens op zo’n forum waar iemand mij de serie Wolf’s Rain (2003) had aangeraden en mij wees op een site waar je die kon zien. Ik weet niet meer welke site, maar het was ongetwijfeld één van de bekende streaming sites destijds.
Ik keek Wolf’s Rain in één dag en my mind was blown.
Die serie is mij bij gebleven als eentje met één van de meest hartverscheurende eindes ooit. Niet eerder had ik zo’n serie gezien. Vanzelf ging ik meer series kijken; Death Note (2006/2007), Natsume Yuujinchou (eerste seizoen in 2008), Clannad (2007/2008) en veel andere.
Wolf’s Rain blijft één van mijn dierbaarste series omdat het mijn introductie was tot wat bij mij toen bekend werd als anime.
Het einde van een rage.
Anime brak in de jaren ’90 helemaal door buiten Japan. Er was sprake van een anime ‘boom’ die in 20056 een hoogtepunt bereikte. Daarna kwam die groei echter tot een halt. Een artikel van Answerman op Anime News Network beschrijft deze periode heel goed.
Anime was een rage waar in mainstream media over werd geschreven. Het was nieuw en ‘anders’, dus iedereen was er enthousiast over. Maar zoals dat gaat met rages: ze gaan voorbij en er blijft alleen een kern van fans over.
Zelfs de hype rond Pokémon was (hier) een lange tijd wat stiller geworden. Dankzij Pokémon Go weten we dat het nooit weg is geweest.
Fansubbers hielden het levend.
Fansub groepen waren al eind jaren ’70 actief, maar kregen meer terrein toen anime bedrijven zich in 1982 uit Amerika terugtrokken. Er waren anime clubs waar leden hun videobanden onderling uitwisselden. En er waren natuurlijk speciale evenementen, de conventies.
De uitwisseling van fansub anime werd makkelijker dankzij DVD’s en helemaal toen internet beter werd. Ik zelf zou ook nooit zo veel anime hebben gezien als er geen fans waren die zo lief waren om die van ondertiteling te voorzien.
Op weg naar een nieuwe hype?
Saai he, die statistieken? Niet als je kijkt naar de ontwikkeling van anime door de jaren heen. Op het hoogtepunt in 2006 waren er in Japan 279 animatie tv programma’s in één jaar. In 1996 waren dat er nog maar 85.
Ik heb nog geen idee waar die piek uit 2006 vandaan kwam. Misschien was het gewoon een extreem voorval, dat overigens ook niet meer terug kwam. Dat record werd pas in 2014 verbroken.
Wat betekent dit nu? Zitten we in het midden van een nieuwe anime hype? Of zal deze bubbel ook weer barsten. Wie zal het zeggen. Zolang wij maar interessante Japanse animatieseries en -films kunnen blijven kijken.
Anime die uit kwamen tussen 2000 – 2010.
Ben je er nog? Mooi, want hier heb je nog een lange lijst met intro’s. Om de ‘100 jaar anime’ blogserie over de geschiedenis van anime af te sluiten met nostalgie!
Inuyasha (2000)
Shaman King (2001)
Chobits (2002)
https://www.youtube.com/watch?v=nXNJ-6qpU6c
Beyblade (2003)
Mermaid Melody Pichi Pichi Pitch (2004)
Hamtaro (2006)
Code Geass (2006)
https://www.youtube.com/watch?v=cZ7zQbMxm28
Clannad (2007)
https://www.youtube.com/watch?v=P-zhIImKP5k
Soul Eater (2008)
Vampire Knight (2008)
Fullmetal Alchemist: Brotherhood (2009)
https://www.youtube.com/watch?v=2uq34TeWEdQ
Wil je iets kwijt?