Als je jouw contact niet lang genoeg onderhoud, hoe moeilijk is het dan om na zo lang weer een bericht te sturen? In de realiteit vaak moeilijker dan het lijkt. Liefde is een broos iets, en liefde op afstand nog brozer. Dat is waar de prachtige film 5 Centimeters per Second over gaat.
Na Voices of a Distant Star volgt Shinkai’s eerste ‘feature-lengte’ film Beyond the Clouds – The Place Promised in Our Early Days. Deze film sla ik over in mijn recensies, omdat ik deze (nog) niet in bezit heb. Ik heb hem wel een paar jaar geleden (gedownload, dat wel) gezien, en het is ook zeker een film die de moeite waard is. Een belangrijkere film van Makoto Shinkai is echter zijn derde: 5 Centimeters per Second.
“A chain of short stories about their distance” is de ondertitel van 5 Centimeters per Second en vat de inhoud van de film heel goed samen. De waarde van deze sentimentele anime is echter moeilijk in een paar woorden uit te leggen.
Het was precies met deze film dat ik kennismaakte met Makoto Shinkai. En hoe! De adembenemende beelden laten een onvergetelijke indruk achter, zelfs als je ze voor de zoveelste keer ziet.
Een verhaal over hun afstand.
De film is gesplitst in drie delen, elk ongeveer 20 minuten lang. Dit verhaal gaat over Takaki, die al sinds de basisschool beste vrienden is met het meisje Akari. Allebei zijn ze de stille buitenbeentjes in de klas, maar terwijl ze samen vaak in de schoolbibliotheek te vinden zijn, groeien ze steeds dichter naar elkaar toe.
De twee zijn onafscheidelijk totdat Akari moet verhuizen naar een andere regio. Dat betekend dat ze elkaar niet meer zo vaak kunnen zien als ze willen, dus gaat hun communicatie voornamelijk via brieven. Wanneer Takaki ook moet verhuizen, besluiten ze nog één keer met elkaar af te spreken.
Die laatste romantische ontmoeting wakkert een weemoedig verlangen aan dat ze elkaar op een dag vast wel weer zullen ontmoeten. Het is immers niet zo dat Takaki naar de andere kant van de wereld is gaan wonen.
Het is dan ook niet die fysieke afstand die op de proef wordt gesteld, maar hun emotionele… wanneer stuurt Takaki eindelijk dat berichtje? Zal hij Akari ooit nog zien?
5 Centimeters per Second is in meerdere opzichten een mijlpaal.
Je kan je al haast niet voorstellen dat de kwaliteit van de animatie nog beter kan. Wat het wel degelijk wordt in de films die hierna volgen. De karakterdesigns hebben ook een grote sprong vooruit gemaakt, ook in vergelijking met Beyond the Clouds. Ze zijn nog verre van geweldig, maar de ontwikkeling zit er in.
Ik hoef je denk ik niet meer te vertellen -maar ik doe het toch- dat de achtergronden in deze film echt adembenemend zijn. De hoge, kraakheldere lucht symboliseert de pijnlijk grote afstand tussen de personages in de film.
Relateren aan 5 Centimeters per Second; elke seconde is raak.
Die krachtige symboliek laat ook zien dat Shinkai’s vertelstijl in deze film precies de juiste snaren raakt. Dit is geen idealistische romance die een goed einde garandeert. Iedereen die weleens verliefd is geweest herkent de onzekerheid waarin jouw berichten vaker niet dan wel die ander bereiken. Dat liefde in de realiteit vaker onbeantwoord blijft. Soms weet je het al, maar blijf je tegen beter weten in vasthouden aan die gevoelens.
Daarbij zijn het de gezichtsuitdrukkingen en de lichaamshouding van personages, die de emoties in deze film beter overbrengen dan woorden alleen. Zoals wanneer je in stilte voor je uit staart, denkend aan diegene. Shinkai en Tenmon met zijn melancholische soundtrack weten als geen ander hoe je de juiste sfeer creëert.
Onvergetelijke compositie van gevoelens.
Alles bij elkaar maakt 5 Centimeters per Second een fantastische compositie van een melancholisch romance verhaal. Samen met de prachtige animatie is het een film die je niet snel zult vergeten.
Als is het maar omdat je het slot van de film naar je eigen zin kunt interpreteren en er verder over kunt dromen.
Dat was het weer!
Wil je meer anime kijktips? Check dan de onderstaande links.
Wil je iets kwijt?